Η εκπαίδευση γνώρισε σημαντικές προόδους τις τελευταίες δεκαετίες. Το παγκόσμιο ποσοστό εγγεγραμμένων ενηλίκων πέρασε από το 48% της δεκαετίας του '70 σε περισσότερο από 72% στα τέλη του 20ου αιώνα, χάρη στην άνοδο του ποσοστού φοίτησης σε σχολεία, το οποίο ανήλθε από το 50% σε περισσότερο από 72%. Παρόλα αυτά ο αναλφαβητισμός εξακολουθεί να αποτελεί πραγματικότητα ακόμη και στο δυτικό κόσμο. Για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο αριθμός αναλφάβητων πληθαίνει τις 3 τελευταίες δεκαετίες εξαιτίας των μεταναστών, των πληθυσμιακών μετακινήσεων και των δημογραφικών αλλαγών. Πλήττονται κυρίως οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου (ορεινές ή αραιοκατοικημένες περιοχές), ευάλωτες ομάδες πληθυσμού (μετανάστες, γυναίκες, παιδιά), χωρίς να εξαιρούνται χώρες όπως οι ΗΠΑ (1 στους 5 ενήλικες),  η Αγγλία, η Ιρλανδία.

Αν η Ελλάδα αποτελεί τον "εξώστη" της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Μεσόγειο, ο νομός Λακωνίας είναι "προτεταμένος εξώστης" με όλα τα κοινωνικά δεδομένα που προαναφέραμε (ακραία γεωγραφική περιοχή, ιδιότυπη μορφολογία, μεγάλη και απρόσιτη ακτογραμμή, μεμονωμένες περιοχές, δημογραφικές αλλαγές). Έτσι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, κατά την απογραφή του 2001, σε πληθυσμό 88.012 κατοίκων οι 3.501 είναι αναλφάβητοι, οι 8.882 γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση χωρίς να έχουν απολυτήριο Δημοτικού σχολείου. Οι αριθμοί αυτοί χαρακτηρίζουν τις μέσες ηλικιακά ομάδες (από 50 ετών και άνω...). Παρά τα ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης που εκπονούνται (νυχτερινά σχολεία, τεχνικές σχολές, σχολεία ενηλίκων, ταχύρρυθμα προγράμματα επιμόρφωσης), το τελικό προϊόν της γνώσης νοσεί.

Τελικά η άνοδος του ποσοστού φοίτησης στα σχολεία δεν επαρκεί. Ο αριθμός των αναλφάβητων παγκόσμια είναι μεγαλύτερος από ποτέ. Αυξήθηκε κατά 24% από το 1950 έως το 2000, περνώντας από τα 705 στα 875 εκατομμύρια ανθρώπους κυρίως στη Ν. Ασία (+124εκατ.) και την Αφρική (+74εκατ.). Δυστυχώς στο παγκόσμιο πλανητικό χωριό μας η γνώση και η μάθηση γίνονται προϊόντα και εμπορεύματα που αντιπροσωπεύουν μια πελώρια αγορά, της οποίας πρέπει να εξασφαλίσουν τον έλεγχο. Μένει, λοιπόν, να αναθεωρηθούν και να αναπροσδιορισθούν οι σχέσεις μας με τη γνώση και την εκπαίδευση για να είναι πιο "παραγωγικό" το αγαθό της ανάγνωσης, της γραφής, της παρατήρησης, της αναζήτησης, της απορίας, της αμφισβήτησης ....    

 Από τη Συντακτική Ομάδα