Είναι αλήθεια πως ποτέ δεν πίστευα ιδιαίτερα στην τύχη ή τουλάχιστον δεν θεωρούσα τον εαυτό μου ιδιαίτερα τυχερό, ώσπου λίγους μήνες μόνο πριν, δόθηκε η αφορμή για να ….. αλλάξω τις απόψεις μου αυτές. Το προηγούμενο σχολικό έτος, λοιπόν μετά από μια κλήρωση – με προϋπόθεση την καλή γνώση γερμανικών – για συμμετοχή σε πρόγραμμα που κάθε χρόνο διοργανώνεται από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γερμανίας και διεξάγεται σε πολλές χώρες του κόσμου, βρέθηκα εντελώς ξαφνικά ανάμεσα στους τέσσερις τυχερούς της Ελλάδας που θα είχαν την ευκαιρία της διαμονής στη Γερμανία και της γνωριμίας της κατά το μήνα Ιούλιο. Τα συναισθήματά μου ανάμεικτα, χαρά και ενθουσιασμός από τη μια, διστακτικότητα που τώρα μπορώ να χαρακτηρίσω αδικαιολόγητη καθώς όλα ήταν πολύ ωραιότερα απ’ όσο φανταζόμουν από την άλλη.

Το πρόγραμμα περιλάμβανε δύο εβδομάδες διαμονή σε γερμανική οικογένεια και άλλες δύο εβδομάδες περιοδεία σε πόλεις της Γερμανίας (Βόνη, Μόναχο, Βερολίνο) με πολλές άλλες ομάδες νέων από άλλες χώρες. Σίγουρα επρόκειται για ένα καθαρό εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο οποίο στην προσπάθειά του να παρουσιάσω τον πολιτισμό της Γερμανίας, αλλά και τα «κακώς κείμενά της» περιλάμβανε επισκέψεις σε μουσεία, πινακοθήκες, ιστορικούς χώρους, ναούς, που κατά περίεργο τρόπο δεν ήταν τόσο βαρετά και ανιαρά όπως θα ήταν σε κάθε άλλη περίπτωση για έναν έφηβο!!! Και αυτό γιατί επρόκειτο για πράγματα που πρώτη φορά έβλεπε και άκουγε κανείς, πράγματα διαφορετικά απ’ αυτά που ο καθένας είχε δει στην πατρίδα του.

Εκπαιδευτικό λοιπόν σίγουρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έλειπε από το πρόγραμμα και η διασκέδαση, οι συναυλίες, το σινεμά, το θέατρο, το μπαρ, τα πάρτυ!

Η προσφορά, όμως του προγράμματος δε σταματά εδώ. Ένα πραγματικό όφελος που νομίζω ότι αποκόμισα ήταν η δυνατότητα να βιώσω αυτό που σήμερα λέμε «διαπολιτισμική κοινωνία». Να γνωρίσω, δηλαδή ανθρώπους, εφήβους με τις ίδιες ανησυχίες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική, να μάθω για το δικό τους πολιτισμό, τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα, ακόμη και ………… τους χορούς και την κουζίνα τους, αλλά και να μεταδώσω πληροφορίες της δικής μας κουλτούρας και ιστορίας. Ούτε λίγο, ούτε πολύ βιώσαμε αυτό που λέμε σεβασμός στο διαφορετικό, το ξένο, την ιδιαιτερότητα κάθε λαού.

Το σημαντικότερο, όμως που αποκόμισα απ’ αυτό το ταξίδι είναι φιλίες που νομίζω ότι παρά την απόσταση θα διατηρηθούν δυνατές. Ένας μήνας μπορεί για μερικούς να μην είναι αρκετός για μια φιλία. Σίγουρα, όμως, η ποιότητα είναι αυτή που μετρά περισσότερο 

Ήταν πράγματι μια καταπληκτική εμπειρία που μια φορά ζει κανείς, ένα …ταξίδι της ζωής …Για το λόγο αυτό και ευχαριστώ θερμά όλους όσους συνέβαλαν στην διοργάνωση αυτού του προγράμματος.